توسعه سوخت زیستی اروپا و آمریکا با مشکل مواجه است، اتانول سوخت زیستی داخلی اکنون خجالت زده است

بر اساس گزارشی که در وب سایت مجله "بیزینس ویک" ایالات متحده در 6 ژانویه منتشر شد، زیرا تولید سوخت های زیستی نه تنها گران است، بلکه آسیب های زیست محیطی و افزایش قیمت مواد غذایی را نیز به همراه دارد.

بر اساس گزارش ها، در سال 2007، ایالات متحده قانون تولید 9 میلیارد گالن سوخت ترکیبی بنزین در سال 2008 را صادر کرد و این رقم تا سال 2022 به 36 میلیارد گالن افزایش خواهد یافت. در سال 2013، EPA از شرکت های تولید کننده سوخت خواست تا 14 میلیارد گالن به آن اضافه کنند. اتانول ذرت و 2.75 میلیارد گالن سوخت زیستی پیشرفته تولید شده از چوب چیپس و پوسته ذرت. در سال 2009، اتحادیه اروپا نیز یک هدف را مطرح کرد: تا سال 2020، اتانول باید 10٪ از کل سوخت حمل و نقل را تشکیل دهد. اگرچه هزینه تولید اتانول بالا است، اما اصل مشکل این نیست، زیرا این سیاست ها در ایالات متحده و اروپا کمکی به حل فقر و مشکلات زیست محیطی نمی کند. مصرف جهانی اتانول در بیش از یک دهه از قرن بیست و یکم تا کنون پنج برابر شده است و افزایش قیمت جهانی غذا تأثیر شدیدی بر فقرا داشته است.

علاوه بر این، تولید سوخت های زیستی ارزش آسیب رساندن به حفاظت از محیط زیست را ندارد. فرآیند از رشد محصولات تا تولید اتانول به انرژی زیادی نیاز دارد. جنگل ها نیز گاهی برای رفع نیاز زمین به محصولات سوزانده می شوند. در پاسخ به این مشکلات در تولید سوخت های زیستی، هم اتحادیه اروپا و هم ایالات متحده اهداف تولید اتانول خود را کاهش داده اند. در سپتامبر 2013، پارلمان اروپا به کاهش هدف مورد انتظار برای سال 2020 از 10 درصد به 6 درصد رأی داد، رأیی که این قانون را تا سال 2015 به تعویق انداخت. آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده نیز هدف تولید سوخت زیستی در سال 2014 را اندکی کاهش داد.
به طور مشابه، صنعت اتانول سوخت زیستی داخلی نیز با وضعیت شرم آور مواجه شده است. پیش از این، به منظور حل مشکل پیری غلات، دولت ساخت 4 پروژه آزمایشی تولید اتانول سوخت را در دوره "برنامه پنج ساله دهم" تصویب کرد: شرکت اتانول سوخت جیلین، شرکت الکل منابع هیلونگجیانگ چین. ، آموزشی ویبولیتین، گروه سوخت هنان تیانگوان و شرکت الکل سوختی آنهویی Fengyuan، شرکت آموزشی ویبولیتین تحت هدایت سیاست، مقدار زیادی از ظرفیت تولید به سرعت راه اندازی شد. تا پایان سال 2005، 1.02 میلیون تن ظرفیت تولید اتانول سوختی که توسط چهار شرکت فوق الذکر طراحی و ساخته شده بود، همگی به تولید رسیدند.

با این حال، مدل اولیه توسعه اتانول سوخت زیستی با تکیه بر ذرت به عنوان ماده خام غیر قابل اجرا بود. پس از چندین سال هضم فشرده، عرضه داخلی غلات قدیمی به حد خود رسیده است و قادر به پاسخگویی به تقاضای مواد خام برای اتانول سوختی نیست. برخی از شرکت ها حتی تا 80 درصد از غلات جدید را استفاده می کنند. با این حال، با برجسته شدن مسائل امنیت غذایی، نگرش دولت نسبت به استفاده از ذرت برای اتانول سوخت نیز به طور قابل توجهی تغییر کرده است.

بر اساس گزارش منتشر شده توسط موسسه تحقیقات صنعت آینده نگر، در سال 2006، دولت پیشنهاد کرد که "عمدتاً بر غیرغذایی تمرکز کند و به طور فعال و پیوسته توسعه صنعت اتانول سوخت زیستی را ترویج کند" و سپس قدرت تایید همه سوخت‌ها را بازگرداند. پروژه های وابسته به دولت مرکزی؛ از سال 2007 تا 2010، کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی سه بار ملزم به پاکسازی جامع پروژه فرآوری عمیق ذرت شد. در همان زمان، یارانه های دولتی دریافت شده توسط شرکت های نمایندگی COFCO Biochemical کاهش یافته است. در سال 2010، استاندارد یارانه انعطاف پذیر برای اتانول سوخت زیستی برای شرکت های تعیین شده در استان آنهویی که COFCO بیوشیمیایی از آن بهره می برد، 1659 یوان در تن بود که همچنین 396 یوان کمتر از 2055 یوان در سال 2009 بود. یارانه برای سوخت حتی 2012 اتانول کمتر بود. برای سوخت اتانول ساخته شده از ذرت، شرکت یارانه ای معادل 500 یوان در هر تن دریافت کرد. برای سوخت اتانول ساخته شده از محصولات غیر غلات مانند کاساوا، یارانه ای معادل 750 یوان در هر تن دریافت کرد. علاوه بر این، از اول ژانویه 2015، دولت ابتدا مالیات بر ارزش افزوده را لغو می کند و سپس سیاست بازپرداخت را برای شرکت های تولیدی تعیین شده اتانول سوخت دناتوره شده، و در همان زمان، اتانول سوخت دناتوره شده تولید شده با استفاده از غلات به عنوان ماده اولیه برای آماده سازی، لغو می کند. بنزین اتانول برای وسایل نقلیه نیز مالیات 5 درصدی را از سر خواهد گرفت. مالیات بر مصرف

در مواجهه با مشکلات رقابت با مردم برای غذا و زمین با غذا، فضای توسعه بیواتانول در کشور من در آینده محدود خواهد شد و حمایت از سیاست ها به تدریج ضعیف می شود و بنگاه های تولید اتانول سوخت زیستی با فشارهای هزینه فزاینده مواجه خواهند شد. برای شرکت‌های اتانول سوختی که عادت دارند برای بقای خود به یارانه‌ها متکی باشند، چشم‌انداز توسعه آینده وجود ندارد.